πανέγκλητος

-ον, Α

(για τον Άρειο) αυτός που όλοι τόν κατηγορούν, που από όλους δέχεται κατηγορίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + -έγκλητος (< ἐγκαλῶ «απαιτώ δικαστικώς, μηνύω»), πρβλ. αν-έγκλητος].